Medianostalgie

Radio Hollandia
door Nico Fintelman (Smits)

Nooit gehoord - Ik heb het helaas nooit gehoord. Ging ook moeilijk want het had geen etherfrequentie en het was alleen sporadisch op wat cassettes verkrijgbaar. Toch heeft het me altijd geintrigeerd en dat komt omdat het iets gigantisch zou worden: Radio Hollandia. De bedoeling was dat dit station zou starten in de zomer van 1978 maar er ging van alles mis.

Opgezet door één van mijn radiohelden, Willem van Kooten, zou het een zeer professionele zender worden en ik volgde in die dagen de berichten nauwgezet, zelfs de Veronica gids publiceerde al iedere week de programmering. Ik vind het nog altijd jammer dat Radio Hollandia er niet is gekomen en soms denk ik er nog wel eens aan. Het lijstje programmamakers was voor die tijd imposant. Allereerst Van Kooten zelf (Joost den Draayer) die één van de belangrijkste figuren was geweest achter de zeezenders Veronica en Noordzee en vervolgens jarenlang bij de NOS zijn programma's had gedaan.

En ook eigenaar was van een platenmaatschappij en uitgeverij. En verder Tony Berk die deejay en programmaleider was geweest bij zeezender Radio Noordzee en op dat moment in 1978 één van de belangrijkste platenbazen was van ons land. Verder ook nog 'Candleleight' Jan van Veen (voormalig Veronica, Noordzee en AVRO) en oud Veronica jock Will Luikinga die ook platenproducer was.

De Hoge Noot - In de stapel mediabladen en berichten uit de jaren zeventig en tachtig die ik nog heb kwam ik een krantenartikel tegen dat berichtte over Radio Hollandia. Uit welke krant het is weet ik niet maar het artikel werd geschreven door Bert Voorthuijsen. Hierbij een gedeelte:

Er komt een nieuw radiostation dat de grote concurrent moet gaan worden van Hilversum 3. Het is Radio Hollandia waaraan de bekende disckjockeys Joost den Draayer, Jan van Veen, Tony Berk en Will Luikinga meewerken. Hoewel Radio Hollandia zes uur radioprogramma's per dag op casettebandje's produceert, is het niet uitgesloten dat de bandjes via het zendschip 'Mi Amigo' te beluisteren zullen zijn. De eigenaar van deze etherpiraat, de Belgische wafelbakker Sylvain Tack, heeft namelijk aangekondigd dat er op zeer korte termijn iets groots met de zender staat te gebeuren.

Joost den Draayer, Jan van Veen en Tony Berk hebben een nieuwe firma opgericht onder de naam 'De Hoge Noot'. Deze firma zal zich onder andere bezighouden met het produceren van de radioprogramma's op casetteband onder de naam Radio Hollandia. Op deze casettes zullen ook reclameboodschappen te horen zijn die het geheel financieeren. De programma's zullen aan warenhuizen, supermarkten, ziekenhuizen en ziekenomroepen worden aangeboden.

Bekend is dat Jan van Veen en Tony Berk onlangs in Parijs een geheime ontmoeting hebben gehad met Sylvain Tack. Tony Berk: "Sylvain Tack vroeg mij of ik iets voor zeezender Mi Amigo wist. Ik heb daar geen belangstelling voor omdat het illegaal is. Ik heb Tack toen over ons casetteproject verteld en hij wilde onze programma's in zijn horecabedrijf in Spanje draaien. Daar hebben wij niets op tegen maar met de zeezender 'Mi Amigo' willen wij als 'De Hoge Noot' niets te maken hebben".

In Hilversum wordt de laatste hand gelegd aan een nieuwe studio voor Radio Hollandia. Joost, Jan, Tony en Wil zullen horizontale programmering handhaven, dat wil zeggen dat de mensen op de vaste uren te beluisteren zijn. Ook in het buitenland zullen de casettebandjes te horen zijn, zo zijn er al contracten afgesloten met enkele radiostations op de Antillen. Tot zover dit krantencitaat.

O'Rhiley - En dan de achtergrond. Radio MiAmigo was in 1978 een noodlijdend station geworden en eigenaar Sylvain Tack had besloten dat MiAmigo in het najaar van 1978 zou stoppen. Dat was mede ingegeven doordat het land Spanje waar de MiAmigo organisatie huisde een antizeezender wet had aangenomen. Hij kwam dus in aanraking met de vier bovengenoemde heren die hun Radio Hollandia wilden starten. Niet formeel als zeezender want dat was strafbaar, zeker als je de programma's in Nederland ging maken.

Maar dan dus als tapeservice. En als dan die bandjes 'toevallig' op de MiAmigo kwamen en daar werden afgedraaid konden de mannen van Hollandia er niets aan doen. Het zou dan niet alleen bij de zes uur tapeprogramma's van de vier heren blijven, de rest van de dag zou worden gevuld met live-programma;s vanaf het zendschip. In hoeverre Tack er aan wilde meewerken is niet zo duidelijk want hij legde nogal eens tegenstrijdige verklaringen af maar Holandia zou dus wel de opvolger worden van MiAmigo.

In ieder geval wilde de eigenaar van het zendschip, Ronan O'Rhiley, er wel aan meewerken. Want als MiAmigo zou stoppen dan had O'Rheilly op deze manier toch een mogelijkheid om zijn Radio Caroline in de lucht te houden want Hollandia betaalde natuurlijk gewoon voor het uitzenden van de programma's. Overigens hadden de genoemde vier heren eerst geprobeerd hun programma's te laten uitzenden via het platformeiland 'Sealand' maar dat was mislukt (zie hiervoor het artikel 'Operetteoorlog').

Publieke Omroep - Dat Hollandia er was gekomen kwam eigenlijk indirect door de Publieke Omroep. Daar was men (mede onder druk van de publieke opinie) eind 1977/begin 1978 nogal politiek correct geworden. En in het toen nogal links gerichte klimaat vond men het niet meer kunnen dat radiomakers banden hadden met of andere belangen in commercieele bedrijven. Daardoor werden degenen waarvoor dat gold ontslagen en dat was ook het geval met Jan van Veen en Willem van Kooten. Vervolgens kwamen zij op het idee zelf een radiostation te beginnen en daarmee zou het ook een soort van wraakactie worden tegen de Publieke Omroep.

Geld kwijt - Het zou allemaal niet zo ver komen, nog voor het afscheid van MiAmigo kwamen er grote technische problemen op het zendschip en de zender zweeg. Reaparatie zou lang duren, pas tijdens de Paasdagen van 1979 kwam hiervandaan Caroline terug met Engelse en Nederlandse programma's. MiAmigo was verwenen en intussen had ook Hollandia het loodje gelegd. Overigens had van Kooten in het najaar van 1978 als aanbetaling nog wel enkele honderdduizenden guldens gestort op een bankrekening van O'Rheilley in Liechtenstein. Geld dat hij nooit meer zou terugzien. Sommigen beweren dat het Van Kooten toch lukte Hollandia in de lucht te krijgen waarbij het dan ging om zeezender Monique halverwege de jaren tachtig.